Zespół powstał w roku 1996. Kojarzono go głównie z poezją śpiewaną, jako że liderka, Virginija, łączyła muzykę ze swoją poetycką pasją. W jej utworach fragmenty wierszy przeplatały się z improwizacjami na flecie oraz dźwiękami gitary, skrzypiec i perkusji. Grupa występowała przez trzy lata, sporo koncertując w różnych miastach na Litwie, w tym także na drugiej edycji festiwalu MJR w 1997 roku. Owocem pierwszego etapu ich działalności był album "Pasilikus su vietatve" (Pozostawiony samotności), wydany na kasetach przez Dangus/Nova96.
Po wydaniu albumu zespół właściwie przestał istnieć. Virginija nadal samodzielnie grała i komponowała, występując przy okazji różnych imprez kulturalnych. Na jednej z nich poznała Kostasa, obecnego gitarzystę PIEVOS. Rezultatem ich spotkania było odrodzenie się zespołu w nowym składzie w 2003 roku. PIEVOS zachowuje swoje wyjątkowe brzmienie, teraz wzbogacając je też elementami folku. Obecnie zespół komponuje i nagrywa utwory na nową płytę..
Skład zespołu: Virga (wokal, gitara), Kostas (gitara), Aringas (skrzypce), Rasa (akordeon), Augustas (perkusja) Andrius (bas).
Orkiestra św. Mikołaja - to jeden z zespołów, które "wymyśliły" folk w Polsce. Bez wątpienia należy do elity zespołów folkowych w kraju. Przez niektórych znawców tematu uważana jest za kapelę, która ukształtowała styl folkowego muzykowania lat dziewięćdziesiątych, tworząc podstawy popularności tej muzyki w ostatnich czasach. Muzykę "Orkiestry", w odróżnieniu od innych popularnych zespołów tego nurtu, cechuje stosowanie wyłącznie instrumentów akustycznych i techniki tzw. "białego" śpiewu. W swoich aranżacjach grupa chętnie stosuje rzadkie instrumenty strunowe jak dutar czy cymbały. To one w dużej mierze tworzą specyficzny i niepowtarzalny koloryt brzmienia zespołu nadając mu mistyczną aurę. Jako jedna z pierwszych kapel, wprowadziła do repertuaru muzykę inspirowaną słowiańskim folklorem muzycznym, przede wszystkim polskim, łemkowskim i huculskim.
[...] Zespół działa w ramach Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Orkiestra św. Mikołaja to nie tylko zespół muzyczny. W jej środowisku powstało wiele prekursorskich inicjatyw mających na celu animację i popularyzację muzyki folkowej:
Międzynarodowy Festiwal Muzyki Ludowej "Mikołajki Folkowe" organizowany corocznie od 1991 roku,
Pismo Folkowe "Gadki z Chatki" – jedyny w Polsce, wydawany od 1996, dwumiesięcznik poświęcony muzyce folkowej wraz z jej kontekstem kulturowym,
Spotkania Ludzi Gór – warsztaty artystyczne prowadzone w Bieszczadach w Jaworniku, projekty muzyczne – w ramach Orkiestry św. Mikołaja powstały, a potem usamodzielniły się zespoły: Się Gra, Jahiar Group, Odpust Zupełny, Orkiestra/Łem.
Ważniejsze osiągnięcia:
Zespół zagrał ponad 1000 koncertów w kraju i za granicą: Serpa - Portugalia (2006), Rorun i Korro - Szwecja (2006), Sheshory – Ukraina (2004 i 2005), w Bardentreffen, Norymberdze, Düsseldorfie, Utrechcie i Pradze (2004), w Kiszyniowie (2003, 2004), w Falun w Szwecji (2003), w Kijowie (2002, 2006 i 2007), Festiwal Polskiej Piosenki "Opole 2002", Gewandhaus w Lipsku (2002), Rok Polski w Hiszpanii (Alcala de Haneres 2001), Hamburgu (2001), Weimarze (2001), Expo 2000 Hanower, podczas Polnische Kulturwochen w Marburgu (2000), "Koncert Bożonarodzeniowy" w Teatrze Polskim – na którym "Orkiestra" wykonała jeden ze swoich utworów razem z kwartetem smyczkowym i Chórem Opery Narodowej – (grudzień 2000), Sfinks Festival – Antwerpia (1999), Festiwal Piosenki Studenckiej w Krakowie (1997 i 2000), Jalta Palais we Frankfurcie nad Menem (1997), Kultur Center w Duisburgu (1997), koncert "Voo Voo i Przyjaciele" w kamieniołomach w Kazimierzu Dolnym (1995), Festiwal Muzyki Folkowej Europejskiej Unii Radiowej w Rudolstadt (1994), Festiwal Rockowy w Jarocinie (1992, oraz czterokrotny występ w Studiu Koncertowym S1 im. W. Lutosławskiego (1995-2001).
Grupa była zapraszana na wiele imprez o innym niż folkowy charakterze. Najważniejsze z nich to: Festiwal Muzyki Dawnej – Gołuchów (1996), "Jazz – Fair Festival" Poznań (1997), "YAPA" – Festiwal Piosenki Turystycznej – Łódź (2002-2003), Święto Kultury Łemkowskiej "Watra" – Zdynia (lata 1991-2003), Festiwal filmowy "Festival des Jugen Osteuropaischen Film" – Cottbus (1997).
Orkiestra zrealizowała kilka filmów i programów telewizyjnych: "Muzyka z Jawornika" (2001) i "Kermesz w Łopience" (2002) – TV Kraków, "Rzeka" i "Źródła" (1994) – II pr. TVP, "Kuba zaprasza" (1995) – POLSAT, "Swojskie klimaty" (trzykrotnie w latach 1995-1997), koncert transmitowany przez TV Katowice (1996), oraz kilkakrotnie w programie "Hulaj dusza" w TVP Polonia (1998).
We wrześniu 2005 Orkiestra św. Mikołaja jako pierwszy zespół folkowy, otrzymała Honorową Nagrodę im. Oskara Kolberga za popularyzację kultury ludowej. W Polsce jest to najbardziej prestiżowe wyróżnienie w tej dziedzinie.
Obecny skład zespołu (2009):
Anna Bielak – skrzypce, nyckelharpa, mazanki, śpiew Agnieszka Kołczewska – bębny, instrumenty perkusyjne Maria Natanson – śpiew, skrzypce, kabak kamāne, altówka węgierska Marcin Skrzypek – cymbały, gitara, koboz, bębny, śpiew Piotr Majczyna – mandola, dutar, gitara, śpiew Bogdan Bracha – sopiłki, klarnet pasterski, skrzypce, śpiew Robert Brzozowski - kontrabas
Dyskografia:
Albumy studyjne [edytuj] Muzyka gór (1992) Z wysokiego pola (1994) Czas do domu (1997) Kraina Bojnów (1998) Z dawna dawnego (2000) O miłości przy grabieniu siana (2004) Huculskie muzyki (2006) Lem-agination (2007) Nowa Muzyka (2007) Kompilacje i płyty koncertowe [edytuj] Jeden koncert (2002) Stara muzyka (2007)
Nagrania zespołu znalazły się na składankach:
Pofolkuj sobie (2000) Potańcuj sobie (2000) The Musical Journey To Poland Bardentreffen 2004 (2004) Polska Rootz (2009)
video: Kołomyjka nowa, Pacholę, Afisz - Program TVP Lublin zrealizowany na początku roku 2010 (cz1 i 2), , Koncert Orkiestry w Radio Gdańsk (6 marca 2010 roku)
Oficjalna historia znanej grupy kijowskiej MANDRY rozpoczyna się 24.12.1997 r. Tego dnia MANDRY zadebiutowały na koncercie i zdobyły pierwszych fanów. Zespół wypełnia pewną niszę we współczesnej kulturze młodzieżowej. Dzięki niepowtarzalnej syntezie ukraińskich tradycji ludowych, współczesnego rytmu, elementów miejskiego romansu, francuskiego chanson z tradycjami muzyki reggae, bluesa i rocka, grupa szczyci się zróżnicowaną publicznością w każdym wieku.
Mimo połączenia wielu stylów muzyka MANDRÓW jest spójna i odznacza się wyjątkową manierą twórczą. Pieśni nasycone są obrazami, a ich melodyka i ładunek emocjonalny pozwalają na zrozumienie poezji śpiewanej nawet ludziom z innego kręgu kulturowego. Repertuar grupy stale rośnie. Poszerza się nie tylko o pieśni autorskie, ale i o popularne pieśni ludowe w nowej interpretacji.
Praktycznie wszystkie teksty i muzykę pisze Foma, z wyjątkiem niektórych kompozycji instrumentalnych. Aranżacja to wspólna sprawa.
Pomysł założenia grupy należał do Fomy, który już wcześniej działał w undergroundzie Kijowa (grupa "Dzień umiera wcześnie" - "Deń wmyraje rano"). Na początku, w latach 1995-1997, zespół tworzyły trzy osoby (Foma - śpiew, gitara, Ołeksandr Kochanowski - gitara basowa, Ołeh Borobjow - perkusja), grupa grała przeważnie akustycznie. W październiku 1997 roku do zespołu dołączył Leonid Bielej, zmienił się również perkusista. Sałman dołączył do składu "wędrowców" ("mandriwnykiw") z pięknym kompletem instrumentów perkusyjnych.
W tym odnowionym składzie zespół wystąpił w październiku 1997 roku, ale nie był to występ udany. Zrodziło się pytanie o sens wspólnego grania. Dzięki znajomości z dyrektorem agencji fonograficznej "Asteroid" i podpisanemu kontraktowi, MANDRY mogły nadal grać. Grupa zaprosiła bębniarza Andrija Zańko i basistę Andrija Czehodajewa, który zajął miejsce Ołeksandra Kochanowskiego. Brzmienie zespołu zmieniło się radykalnie. Muzyka nabrała współczesnego rytmu i stała się bardziej ornamentalna. W ciągu kilku miesięcy ukazuje się pierwsza kaseta, nagrana w "Asteroidzie". Towarzyszyła jej atmosfera pośpiechu, co nie pozostało bez wpływu na jakość. W ciągu półtora roku materiał ulegał ciągłym transformacjom. W sierpniu 1998 roku zespół skończył pracę nad pierwszym teledyskiem. Klip szybko zdobył uznanie publiczności. We wrześniu 1998 roku na I Ukraińskim Konkursie Teledysków MANDRY znalazły się w trójce najlepszych, doceniono też reżysera Antona Trofimowa. W grudniu 1998 ukazał się pierwszy singiel grupy, który prócz muzyki zawierał klipy video, tekst informacyjny i galerię zdjęć.
W 1998 roku MANDRY zagrały we Lwowie, Dniepropietrowsku, Chersonie, Doniecku, Mińsku i Kijowie. Rok 1999 był dla zespołu bardzo pracowity. Wiosną MANDRY gościły w Budapeszcie na festiwalu z okazji 50-lecia UE. Później były: "Rock-Kijów", "PEPSI -SZIGET" (Budapeszt), "Bazar Słowiański" (Witebsk). Pod koniec lata zaczęły się zdjęcia do klipu "Rusałki". Czerwiec 2000 roku - MANDRY występują na Międzynarodowym Festiwalu Kultury Ukraińskiej w Sopocie. We wrześniu - udział w festiwalu "Rock-Egzystencja" (Kijów).Od 14 do 26 maja 2001 roku MANDRY odbyły wielką trasę koncertową po Polsce. W ciągu prawie dwóch tygodni zespół gościł we Wrocławiu, Warszawie, Krakowie, Szczecinie, Gliwicach, Białymstoku, Olsztynie, Sopocie i Lublinie. Na początku listopada 2001 roku we Francji firma "Creon Music" wydała płytę "Ukraiński Rock", na której znalazło się kilka utworów grupy. 19. maja 2002 r. MANDRY, razem z innymi wykonawcami muzyki ukraińskiej, dały koncert w jednym z najbardziej prestiżowych klubów londyńskich "Hippodrome". Koncert odbył się w ramach Festiwalu Kultury Ukraińskiej w Wielkiej Brytanii. 17. maja 2003 roku wzięły udział w "Dniu Zjednoczonej Europy" w Kijowie. Pod koniec sierpnia 2003 roku rozpoczęły się zdjęcia do klipu "Wietrze cyganie", premiera którego odbyła się w październiku na kanale muzycznym M1.
Zespół pochodzi z Bialorusi, ale swych korzeni szuka o wiele dalej. "Kriwi" to nazwa starożytnego plemienia, które przed tysiącami lat przybyło z Indii na tereny obecnej Białorusi. Ślady ich unikalnej kultury przetrwały w niektórych regionach kraju do dziś. W języku tego plemienia "kriwi" oznacza źródło lub bukłak z wodą.
Podobnie jak nazwa zespołu, również jego muzyka jest wieloznaczna i tajemnicza. Członkowie grupy swój styl opisują z angielska jako "Authentic? World? Folk? Experiment?". Rzeczywiście, wszystkie te elementy można znaleźć w ich muzyce, która łączy charakterystyczny białoruski śpiew "na gardle" z brzmieniem instrumentów tradycyjnych (liry korbowej, kozy, fujarki, smyka, trąby, bębnów) i nowoczesnych (gitary, keyboardów, samplerów). Efekt jest próbą nawiązania dialogu pomiędzy mistyką ludową i nowoczesną.
Zespół powstał w 1996 r. Jest kolejną "emanacją" białoruskiego folku, zjawiska niezwykle ciekawego, ponieważ w jego obrębie dochodzi do szczególnie intensywnych interakcji pomiędzy wartościami kultury Zachodu a poszukiwaniami własnej tożsamości w oparciu o autentyczne, zachowane jeszcze w dużej mierze bogactwo rodzimego folkloru.
Młodzieżowy zespół amatorski JAM BIBUM został stworzony w celu podjęcia próby rozpowszechnienia folkloru białoruskiego w środowisku młodych ludzi. Cechą charakterystyczną zespołu jest łączenie tradycyjnej muzyki etnicznej białoruskiej i innych krajów ze współczesnymi trendami muzycznymi.
Grupa powstała w Mińsku w 2003 r. na bazie Dzielnicowego Centrum Twórczości Dzieci i Młodzieży (CTDM). Główne kierunki działalności zespołu skupiają się na:
twórczych poszukiwaniach, różnych eksperymentach z dźwiękiem, improwizacjach;
grze na afrykańskich bębnach jam-bee i innych instrumentach perkusyjnych;
aktywnej działalności wykonawczej;
odrodzeniu tradycji narodu białoruskiego związanych z obchodami świąt kalendarzowych i zwyczajowych.
Nieszablonowe podejście do sposobu wykonywania muzyki ludowej pozwala na przełamanie wśród młodzieży negatywnych stereotypów w odniesieniu do "zespołów ludowych", pomaga zachęcić młodych ludzi do kultywowania zwyczajów swoich przodków, powoduje wzrost poziomu duchowości i narodowej samoświadomości. Łatwość opanowania gry na bębnach i perkusji oraz możliwość zróżnicowania wykonywanych partii według ich stopnia trudności, pozwala na udział w procesie twórczym każdemu, kto na to ma ochotę, niezależnie od stopnia zaawansowania umiejętności muzycznych.
W ciągu stosunkowo krótkiego czasu swojego istnienia zespół występował na licznych przedsięwzięciach kulturalnych takich, jak np.: obchody Dni Miasta Mińska, festyny-jarmarki jesienne (coroczne kiermasze), koncerty dobroczynne CTDM, folklorystyczne i młodzieżowe festiwale m.in. "Suzorje", "Taukaczyki", "Swieżyj wietier" (Świeży powiew), "Rycarski fest" (Festiwal Rycerski) w Mińsku, festiwal Otwartych Oczu i Uszu "Autobus" w Poznaniu, Międzynarodowy Festiwal muzyki Ludowej "Mikołajki Folkowe" w Lublinie, Młodzieżowy Teatr Estrady (program pt. "Średniowieczne kolędy"), młodzieżowe imprezy "Prokosnis k letu" (Dotknij lata) w Klubie "Akwarium", na wystawie ludowego rzemiosła "Wyhod za ramki" (Wyście poza ramy).
Folkowo-rockowy zespół Ban-Żwirba powstał we wrześniu 1999 roku w Homlu na Białorusi. Utworzony został na bazie wcześniej istniejącej grupy 'The Dazers". Założycielami zespołu byli: Mitia Gawrilin, Rusłan Targonskij, Uladzimir Pieriegudow, Kristina Prihod`ko - Pieriegudow i Dmitrij Lazarenka.
Styl muzyczny zespołu łączy tradycyjne białoruskie motywy ludowe z klasycznym rockiem i wpływami współczesnych trendów muzyki alternatywnej. Teksty są w języku białoruskim.
W początkach swojej działalności Ban-Żwirba dopracowywali swoje brzmienie dając liczne koncerty w rodzinnym mieście. W rezultacie zgromadzili wystarczającą ilość materiału na swoją pierwszą płytę ("Ban-Żwirba" 2000), na której znalazły się wczesne utwory zespołu. Piosenka "Konopielka" zyskała dużą popularność w białoruskich stacjach radiowych.
W 2000 roku grupa brała udział w kilku festiwalach na Białorusi i po raz pierwszy wystąpiła w Polsce na festiwalu "Basowiszcza", gdzie w następnym roku zdobyła nagrodę. W roku 2001 koncertowali w całej Białorusi wraz z zespołem Krama. Po zakończeniu trasy koncertowej grupę opuścił gitarzysta Dmitrij Lazarenka. Jego miejsce zajął Dmitrij Winogradow z Homo Erectus.
W następnym roku zespół "Ban Żwirba" rozpoczął pracę nad nowym albumem. Płyta, zatytułowana "Palyn-trawa", ukazała się w 2005 roku. Na krążku znalazło się mniej tradycyjnych utworów niż na poprzednim - większość materiału skomponował sam zespół. W 2004 grupa zagrała wiele koncertów, min. na festiwalu "Taukaczyki" w Mińsku. Obecnie pracuje nad trzecim albumem, który ma zawierać około 12 piosenek i ukazać się w początkach roku 2006.
Twórczość:
Zwycięzcy festiwalu białoruskich grup młodzieżowych "Basowiszcza 2001" (Polska)
Laureaci festiwalu folkowego "Taukaczyki" (Mińsk, Białoruś)
Laureaci telewizyjnego konkursu "Na puti k Parnasu" (Na drodze do Parnasu)
Uczestnicy międzynarodowego festiwalu "Art-sessija" (Homel, Białoruś)
"Atalyja" w gwarze ludowej znaczy tyle co "nadejście deszczu". Repertuar zespołu obejmuje głównie stare pieśni świąteczne i dawne utwory polifoniczne zwane sutartine. Członkowie grupy starają się twórczo przetransformować tradycyjną muzykę Litwy aby nadać jej nowoczesne brzmienie. W swoich wykonaniach łączą ludowe środki ekspresji (charakterystyczny śpiew i grę na instrumentach) z elementami rocka i, od czasu do czasu, klasycznej muzyki indyjskiej. Niektóre ich aranżacje ocierają się też o jazz-rock i funk.
Na dwóch wydanych jak dotąd albumach grupy można znaleźć oryginalne interpretacje tradycyjnych utworów litewskiej muzyki ludowej.
Skład zespołu: Indre Umbrasaite, Gedimina Salkauskaite, Audrone Pociute - śpiew; Gediminas Zhilys - gitara basowa; Salvjus Zheimys - instrumenty perkusyjne; Darute Matylionyte - kantele; Eirimas Velichka - skrzypce, śpiew; Ernest Jepifanov - skrzypce, śpiew, dudy, fletnia Pana; Gintaras Kaminskas - gitara
